Mijn grote malaria avontuur

Zoals velen van jullie al gehoord zullen hebben ben ik inmiddels weer terug in Nederland. Een maand eerder dan gepland helaas.
Het duurde slechts 3 weken voor mijn 'weak white body' ten prooi viel aan een van den vele Afrikaanse ziektes. Het begon allemaal op woensdag 9 mei. Het zou een super leuke dag worden want we gingen werken op de University games. Helaas stond ik die ochtend op met het gevoel van koorts. Ik besloot het even aan te zien en toch maar naar mijn werk te gaan. Aldaar werd het alleen maar erger en moest ik helaas kiezen voor de minst aantrekkelijke optie: naar het ziekenhuis. Nu ben ik iemand die niet houdt van ziekenhuizen. Ook niet van naalden of bloed. Ik kon mijn geluk dus niet op toen ik hoorde dat ze bloed moesten hebben. Gelukkig viel het mee: 1 prikje in de vinger, een paar druppels bloed, een uur wachten. De uitslag viel echter tegen: Malaria.

Malaria klinkt misschien heel erg maar in Kameroen is malaria de gewoonste zaak van de wereld en een echte Kameroenees krijgt minstens 3 keer per jaar malaria. Het was dan ook vooral geen reden tot stress en ik kreeg pillen mee waardoor ik me met een paar dagen beter zou moeten voelen.
Wat ze er even vergeten waren bij te vertellen is dat die pillen voor de sterke zwarten in dat land niet zoveel voorstellen maar dat de weak white body nog wel eens wat bijwerkingen zou kunnen ervaren. Binnen 24 uur was ik dood en dood ziek. Het is een kuurtje dat alles in je lichaam aan pakt, goed of kwaad en dat alles dan fijn kapot maakt. Ik ga jullie niet vervelen met mijn klachten maar geloof me, ik was ziek ;). De kuur duurde 3 dagen en ik had verwacht dat ik me zaterdag toch wel weer beter zou voelen, of op zijn minst weer zou kunnen eten. Helaas was dat zondag nog niet het geval dus juppie, weer naar het ziekenhuis

Kameroen is gelovig. Super gelovig. Dus op zondag is er 1 ziekenhuis open en dat ziekenhuis doet op zondag geen bloedtesten. Ze konden dus niet testen of ik nog steeds malaria had maar ze gingen uit van wel dus hee, we beginnen maar gewoon vast met de behandeling. Oorsponkelijk was het plan om me aan een infuus de leggen met kenine, een of andere paardenmiddel waar je zo een paar maanden van uit de running kan liggen. Je snapt: zag ik niet echt zitten. Bovendien wisten ze niet eens zeker of ik nog wel malaria had. Het alternatief was bijna even aantrekkelijk als de kenine: 6 spuiten in mijn bil (ik zou dit subtieler kunnen omschrijven maar de spuiten zelf waren allerminst subtiel), om de 12 uur één + een infuusje om wat aan te sterken. The joy, the joy! Tel daarbij op mijn angst voor naalden en dat er dus nu een vast zat in mijn hand. Het was één groot feest. Een fles wodka achterover slaan zou ongeveer hetzelfde effect hebben gehad op mijn lichaam. Het was tevens de eerste nacht van mijn leven die ik moest doorbrengen in een ziekenhuis. Gelukkig hing er een kruis met een glow-in-the-dark-Jesus aan de muur. Mijn lichtpuntje in donkere tijden.

Op maandag, na 3 spuiten te hebben gehad opnieuw getest: meer naalden en bloed en dezelfde uitslag: nog steeds malaria. Ik was inmiddels redelijk leeg, op, en om de 5 minuten aan het janken. Had ook niet echt vertrouwen in de dokters en het ziekenhuis daar. Er is geprobeerd die dag een vlucht naar huis te regelen via de zorgverzekering maar niets gaat natuurlijk binnen 1 dag als er verzekering aan te pas moet komen. Bovendien was de communicatie tussen de kameroenese arts en de nederlandse arts niet je van het en wilde de nederlandse arts uitslagen op testen zien waarvan ze in Kameroen nog nooit van hebben gehoord. Moeilijk moeilijk moeilijk. Dan maar zonder verzekering. Uiteindelijk heeft Mieke,mijn regiocoördinator en mijn steun en toeverlaat in dezer depressieve dagen( het enige wat ik nog deed was naar het plafond staren) een vlucht geregeld voor donderdag. Op dinsdag was de behandeling afgelopen, werd ik op nieuw getest: meer naalden meer bloed: nog steeds malaria en wist ik dat ik de juiste beslissing had genomen.

De vlucht was een feestje en eenmaal aangekomen in Nederland direct door naar het ziekenhuis in Rotterdam. Meer naalden, meer bloed en de uitslag: 'ik weet niet wat je hebt gehad, maar het was zeker geen malaria.....' -'sorry wat?'

'Je hebt nooit malaria gehad....'- 'O'

In Kameroen schijnen ze nog al graag het label malaria ergens op te plakken. Zo graag dat bij mij tot 3 keer toe malaria is gediagnosticeerd terwijl ik het niet had. Het gene waar ik zo ziek van was en ben zijn waarschijnlijk de pillen van de eerste kuur. Zuur maar helaas.
Positieve nieuws is ik wel direct mee naar huis mocht en nu lekker bij mijn ouders ben om aan te sterken. de bijwerkingen van de pillen moeten met normaal nederlands voedsel vanzelf overgaan. O en nog een plusje: mijn lichaam is door anderhalve week niets eten in één keer bikini-proof. alleen ik denk dat ik de volgende toch liever naar de sportschool ga ;)

Zo eindigt dus mijn avontuur in donker Afrika. Heb het super naar mijn zin gehad en baal dat ik eerder naar huis moet maar weet wel dat t de beste keuze is geweest :)
Alle foto's volgen snel!

Super veel Liefs en knuffels!